In het oog van de storm
In februari 2019 werd Peru opnieuw getroffen door ernstige overstromingen, maar Teva’s plaatselijke distributieteam was klaar, dankzij enkele harde lessen die tijdens de vorige stormen werden geleerd, amper twee jaar daarvoor.
In maart 2017 doodden de ergste overstromingen van Peru sinds 1925 tientallen mensen, beschadigden 115.000 woningen, vernietigden meer dan 100 bruggen en zorgde ervoor dat wegen werden afgesloten.
De waternood sneed grote delen van Noord-Peru af, waardoor het moeilijk was om er hoognodige geneesmiddelen en voorraden te krijgen. Hoe kon het distributieteam van Teva in deze uiterst vijandige omgeving 8,5 ton aan voorraden 1300 kilometer naar het noorden vervoeren, naar waar ze nodig waren?
Ursula Vertiz Combe en Fortunato Roeder Cano, twee leden van dat team, vertellen over die moeilijke dagen.
Fortunato (F): Peru heeft een bevolking van ongeveer 30 miljoen mensen, waarbij de meeste mensen langs de kust wonen.
In het noorden van het land, waar de storm huishield, woont ongeveer een derde van de bevolking. Dus we praten over meer dan 10 miljoen mensen, of misschien meer, die plotseling afgesneden worden, zonder toegang tot essentiële voorraden.
Teva-geneesmiddelen behoren tot de meest gebruikte in het land, dus was het van vitaal belang dat ze beschikbaar bleven in apotheken.
Ursula (U): We waren in shock, hoewel ongeveer elke 10 jaar minder ernstige overstromingen plaatsvinden, als gevolg van het El Niño-fenomeen.
In dit geval werden we plotseling geconfronteerd met overstromingen in steden overal langs de kust. Dit was ongeëvenaard en er was geen plan om ermee om te gaan.
We hadden een stroomstoring en delen van de grote steden, zelfs Lima, waren enkele uren onder water.
Het voelde alsof we in een rampenfilm van Hollywood waren. Het enige dat we konden doen, was kalm blijven en proberen het probleem zo goed mogelijk aan te pakken.
F: We hadden een crisisvergadering met het hele team om manieren te verkennen om geneesmiddelen naar het noorden van het land te krijgen, waar ze nodig waren.
We hadden ideeën, maar daarna horen we op de radio dat de route door de regen was geblokkeerd. Dan pasten we ons aan naar een andere route, die dan weer zou worden geblokkeerd.
U: De eerste vraag was: wat doen we? We spraken met de lokale en nationale overheden en mensen in verschillende afdelingen rond Teva, gaande van veiligheid tot transport.
We moesten er zeker van zijn dat elke oplossing die we voorstelden ook veilig was, zowel voor onze mensen als voor onze geneesmiddelen. We wilden onze mensen of de geneesmiddelen niet in gevaar brengen.
F: Onze eerste gedachte was om onze voorraden via de lucht proberen over te brengen.
Het is een grote afstand – 1300 km noordwaarts en de belangrijkste snelweg was onbruikbaar. We namen contact op met alle luchtvaartmaatschappijen en vroegen over de situatie, en zij informeerden ons dat alleen humanitaire hulp uit Lima werd gevlogen.
U: De luchthavens waren dus geen optie.
De tweede keuze was om een alternatieve snelweg te nemen, maar dit was ook onmogelijk. De andere manier was per boot, maar de havens in Noord-Peru worden gebruikt voor vracht, de visserijindustrie en andere doelen. Ze zijn niet echt toegerust voor geneesmiddelen.
F: Vrachtvervoer per zee binnen het land was eerst ook niet beschikbaar. Het was eigenlijk illegaal, en de overheid had pas onlangs een wet goedgekeurd om dat mogelijk te maken.
In 2017 moesten we om speciale toestemming vragen om een noordelijke haven te gebruiken voor onze leveringen.
U: We zorgden voor coördinatie met externe logistiekbedrijven en contactpersonen voor logistiek in de havens om de operatie te garanderen. Daarna had de overheid, omwille van het noodgeval, toestemming gegeven dat we de havens voor onze voorraden konden gebruiken.
Uiteindelijk was de enige realistische haven in het noorden van Peru Salaverry. Van daaruit kregen we de levering onderweg en slaagden we erin onze producten ter distributie naar Chiclayo te krijgen.
F: De ramp trof ons zowel persoonlijk als professioneel.
De familie van mijn vrouw is afkomstig van Piura, de ergst getroffen regio in het noorden, en ze wonen zeer dicht bij de rivier. Op een nacht belden ze me op om te zeggen dat de rivier buiten hun huis aan het stijgen was en dat ze moesten vertrekken.
Ik denk dat iedereen in Peru een familielid of een vriend had die getroffen werd. Uiteindelijk kwam mijn nicht voor een maand bij ons in Lima tot de situatie kalmeerde.
U: Mensen uit alle bedrijfsonderdelen van Teva in Peru werden getroffen. Ik had ook familie in het noorden van het land en ze hadden nog nooit iets van deze omvang gezien in hun leven.
F: Maar sommige goede dingen waren het resultaat van deze tragedie.
Allereerst hebben we de waarde van anticipatie geleerd, van altijd voorbereid te zijn. We hebben nu noodplannen voor een evenement zoals dit als ooit iets gelijkaardig zou gebeuren.
Iedereen is nu meer alert op de kracht van het weer, dat is zeker de grootste les.
U: We hebben in de nasleep van deze gebeurtenissen ook onze managementstijl veranderd wat logistiek, planning, enzovoort betreft om ervoor te zorgen dat we controle behouden en kunnen handelen met een gevoel van urgentie.
